Köpeklerle Yolculuk

Köpeklerle Yolculuk

Çok istedim.
Hala da istiyorum.
Her fırsatta istiyorum.
Ama baktığım hiç bir hayvanım olmadı. Bir süre bu isteğimi tatmin etmek için aldıkları küçük kırmızı balıklar hariç. Onları da saymıyorum.

Ben bir köpeğim olsun istiyorum.
Hatta bu bir Golden Retriever olsun istiyorum.
Ama bizimkilere göre bizim yaşam tarzımıza bir hayvan bakmak uymazmış. Gerçi pek haksız da sayılmazlar; bir gün orada bir gün burada, bir süre orada bir süre burada, bana da pek olacakmış gibi görünmüyor. O küçük aptal balıkları bile kavanozlara koyup oradan oraya taşıyorduk.

Ama bir köpekle yolculuk yaptım:

Bir dostumuzun köpeğini İstanbul'a götürdük. Deniz Abilerin bir işi vardı ve köpeklerini yokluklarında bakacak kimseleri yoktu. Bobo'yu İstanbul'da bir arkadaşlarına bırakma görevini biz üstlendik. Hatta ben üstlendim diyebilirim, tahmin edebileceğiniz gibi babam şiddetle karşı çıktı bu olaya. Ama benim ısrarım ve Bobo'nun sakin yaradılışlı, aklıbaşında bir köpek oluşu ve biraz da annemin başlangıçtaki sert muhalefetini kaldırmasıyla hayattaki en güzel yolculuklarımdan birini yaptım.
Derler ki; köpeklerle yolculuk (tıpkı çocuklarla yolculuk gibi) ya hayatınızdaki en güzel deneyimlerden biri olur ya da yaşayabileceğiniz en kötü olaylardan biri.
Bu arada anne babam ve Deniz Abi gibi köpek besleyenlerden öğrendiğim bazı bilgileri de sizlerle paylaşmak isterim:
Mesela bizimkiler sahibinden izin almadan bir kedi veya köpeği sevmemem konusunda beni hep uyarmışlardır. Önce izin alırım, sonra köpekle oynarım.
Önceleri köpeklerin ilk başta beni koklamalarından huzursuz olurdum. Öğrendim ki onlar dünyayı koklayarak algılıyorlar, beni de koklayarak hafızasına yazıyor.
Bunu öğrendikten sonra bir süre izin verip beni tanımasını sağlarım. İlişkimiz ilerledikten sonra olabilir ama, en başta asla ağzına yakın yerlerden, başından uzakta bulunurum, sırtını okşarım, sonra yavaş yavaş birbirimize zarar vermeyeceğimizden ikimizde emin olduktan sonra başını da severim. Ama kendi yüzümü ondan uzakta tutarım. Neme lazım, kuduz aşısı filan olmak istemem.

Deniz Abi dedi ki: Bir köpek yavrularıyla beraberken, yemek yerken ve uyurken onu
huzursuz etmemeliymişim.
Özellikle bir anne köpek yavruları konusunda çok duyarlı olurmuşlar ve ne yapacakları belli olmazmış.

Neyse, Bobo ile yolculuğumuza dönersek eğer, yaklaşık 5-6 saat onunla konuştuk, molalarda çişimizi yaptık. Deniz Abi'nin talimatları doğrultusunda yemek yedik. Gerçi ben yemek konusunda biraz talimatların ötesine geçtim.
Dayanamıyorum biz yerken onun bizi yemek isteyen gözlerle izlemesine.
Bir de çok önemli bir konuyu size hatırlatmak isterim:

Arka koltukta bir köpekle beraber bir yolculuk yapmak keyifli ama size ait olmayan bir köpeğin sorumluluğunu üstlendiyseniz çok tedbirli olmak zorundasınız. Köpek sakin, makin ya fırlar kaçar giderse bir benzin istasyonunda? Deniz Abi bu ihtimali göz önünde bulundurarak tasmasına bizim ve kendisinin telefon numaralarını yazarak tedbir aldı.
Bence siz de bir köpekle yolculuk yapıyorsanız bu tedbiri mutlaka alın.


İgili Yazılar:

Golden Retriever