Çocuklarla Yola Çıkmadan Önce

Çocuklarla Yola Çıkmadan Önce



Valla psikolojimiz bozulur demeyeyim de, biraz değişir.
Yola çıkmadan önce bizim evde genellikle bir telaş havası oluşur, babamın psikolojik durumundan kaynaklanır bu durum tahmin edebileceğiniz gibi.
Yolculuk çok uzunsa bir hafta öncesinden yolculuk psikolojisine girilir, yok kısa bir yere gidiyorsak o gece epey gergin geçer.
Neler alınacak, neler yapılacak, evden çıkmadan önce bitirilecek işler....
Siz telaş yaratmak isterseniz bunlara bir çok madde daha ekleyebilirsiniz.

Babam o kadar yol yapmasına rağmen bu telaştan, heyecandan kurtulamıyor. Biz de hane halkı olarak onu olduğu gibi kabul ettiğimizden onun bu ruhsal gerginliği bize pek yansımıyor. Ama uzmanlar diyor ki yolculuğa çıkmadan önce çocuğun yaşına bağlı olarak belli bir süre öncesinden ona yolculuğa çıkılacağını anlatmalı, onu ruhsal olarak yolculuğa hazırlamalısınız.
Yaşıyla ilintili olarak ona yollarda dikkat etmesi gereken şeyler, yapması ve yapmaması gerekenler uygun dozlar halinde verilmelidir. Çünkü normal, gündelik yaşamdan, alışkın olunmayan bir duruma geçilecektir ve her durumun davranış kalıpları birbirinden farklıdır.
Babam belki de farkında olmadan, kendi tarzıyla bu denilenleri de yapıyor: Değişik bir ortama geçileceğini, yolculuklarda sıradan davranışların ötesinde yapılması gerekenlerin bulunduğunu bize hissettiriyor.

Gelelim yola çıkmadan önce ille de yapılması gerekenlere:
Önce evle ilgili işlere bakalım: Herkes kontrolu altındaki odadaki pencerelerin, balkon kapılarının kapalı olduğunu kontrol etmeli.
Elektrik ile çalışan her aletin fişlerini çekmeli. Ben küçükken bana bu işleri onlara hatırlatma görevini vermişlerdi. Büyüdükçe kendi odamdan sorumlu oldum. Artık abartıyorlar mı bilemem, bütün evin kontrolunu bana bırakmış görünüyorlar.
Laf aramızda, ben farkındayım, benim arkamdan onlar bir daha kontrol ediyorlar ama sonuç olarak o iş de bize kaldı...

Almamız gerekenleri önceden not ederiz. Önceleri ben anneme söylerdim, o kendi notlarının arasına eklerdi almamı istediklerimi, artık ben kendi notumu kendim tutuyorum. Bu not alma işini bizimkiler hayatın her alanında uygularlar. Abarttıklarını düşünüyorum. Babama göre yazı 5000 yıl önce keşfedilmiş, niye kullanmayaymışız!

"Bana abuk subuk yerlerde eczane aratmayın" lafından hareketle kullanılan ilaçlar ve kullanılması muhtemel ilaçlar bir torbada biriktirilerek yolculuk için hazırlanır.

Herkesin sevdiği giyecekler vardır. Bunları unutmamanın yolu yolculuk çantasını annenizle beraber yapmanızdır. Yola çıkmadan önce neleri yanımda götürmek istiyorsam onları dolabımdan çıkarır bir tarafta depolarım. Sonra annemle birlikte onları ayıklarız. (Ben genellikle hemen hemen bütün dolabı indirdiğimden bir ayıklama operasyonu şart oluyor.)




Babam haftalık hava raporlarını inceler ve bize gideceğimiz yerlerdeki hava durumu ile ilgili bilgi verir. Giysi seçiminde bu bilgiyi de dikkate alırız. Daha çok Marmara, Ege ve Akdeniz bölgelerinde gezdiğimizden şu hava durumu sitesi onun favorisidir.

Kitaplarımı ve oyunlarımı unutmamak için önceden hazırlarım.

Bir de annemin hayat kurtarıcım dediği ıslak mendiller vardır. Bol miktarda ıslak mendil her yolculukta bize eşlik eder.

Ve en önemli şey: Herşeyi unutabilirsiniz, bu bir şekilde yerine konur. Ama evden tam planlanan saatte çıkmalısınız.
Bunun telafisi yoktur. Bu lafın kime ait olduğunu tahmin ettiniz değil mi?
Aslan babam!