Araba ve Ben

11 yaşındayım.
Hayatım arabada geçti.
Sadece yollarda değil, annem babam arabayı neredeyse işlerinin de bir gereği olarak bir çocuk yuvası olarak kullandılar. Şikayetçi olduğumu sanmayın, çok şey öğrendim arabada.

Hala o araba benim yatıp uyuduğum dinlenme odam,
birçok şey öğrendiğim kitapları okuma salonum,
arkadaşlarımla buluşma noktam,
yollarda anne ve babamla birlikte olup birçok şeyi paylaştığım özel bir yer olma işlevlerini sürdürüyor. Büyük kentlerde yaşayanlara bir not: Küçük ve güvenli bir kasabada yaşıyorum.

Bu arada otomobilimizin çok konforlu filan olduğunu sanmayın: ben doğduğumda satın aldıkları sıradan bir otomobil. Bugünlerde o da 11. yaşını kutlamaya hazırlanıyor. Ama babam düzenli bakımlarını yaptırır ve hiç yolda kalmadık. Yolda kalan güzel, lüks otomobillerle hafiften dalgamızı geçeriz hep.

O arabayla birçok yere gittik, kimini hiç hatırlamıyorum, kimi hayal meyal, kimi yerler ise aklımdan hiç çıkmıyor. Bunları da yazmayı planlıyorum. Gittiğim yerler ve bende bıraktığı izlenimler.

Ayrıca okuduğum kitapları paylaşmayı düşünüyorum. Yaşıtlarıma göre çok kitap okuduğumu söyleyebilirim ve okuduğum kitapların önemli bir bölümünü arabada okudum. Bendeki bu okuma sevgisi nasıl oluştu, bunu da yazacağım.

Size tuhaf gelebilir ama bilgisayarlarla da ilk kez arabada tanıştım: Bizimkilerin eski bir laptopu benim en sevdiğim oyuncaklarımdandı. Ne oyunlar oynadım arabada bilemezsiniz; saatlerce ve arkadaşlarımı da arabaya davet ederek, yiyerek içerek arabada laptoplu toplantılar yaptık, hala da arabada oynarız. Ta ki babam gelip ortamı bozuncaya, partiyi dağıtıncaya kadar. Severek oynadığım pc oyunları ve oyunlardaki üçkağıtları da yazacağım.
Sadece oyun oynanmıyor tabi laptopda. Film de izleniyor. İzlediğim sinema filmleri ve izleyeceğimiz vizyona yeni girecek çocuk filmlerini de yazmayı tasarlıyorum.

Yollarda olduğumuz zamanlar ise anne ve babamın uydurduğu bir sürü yol ve yolculuk oyunu oynarak vakit değerlendirirdik. Bu yollarda olmak ayrıca anlatılmaya değer: çünkü annem ve babamın beni, benim onları yakından tanıdığım, araya hiçbir şeyin, -ne televizyon, ne telefonlar, ne iş-, giremediği çok özel zamanlar.

Bu benim ilk ciddi blog yazım, daha önce bir iki deneme yaptım, bazı bedava sitelerde siteler yapmaya çalıştım, ama ilk kez bu yazdıklarımı herkesin önüne koyuyorum. Bu ilk blogta en kolaydan, en zevkli olandan başlamayı istiyorum. Bu da yollarda oynadığımız oyunlar olacak. Yollarda ailece nasıl vakit geçirdiğimizi sizlerle paylaşmak istiyorum.

Anne veya babaysanız çocuklarınızla yazacağım oyunları oynayın, çocuksanız anne babanızı zorlayın yollarda bu oyunları oynamaya. Baştan itiraz bile etseler sonra onların da hoşlandıklarını, sizinle bayağı yarıştıklarını görüp şaşıracaksınız. Çünkü babamın dediği gibi "herkes, büyükler de, çocuktur, kimi gizler, kiminin ise buna ihtiyacı yoktur."

Yolculuklarda oynadığımız oyunları 3 grupta topladım:
Okula başladıktan sonra,
okul öncesi oyunlar ve
bebekken oynadığımız oyunlar. Beni en zorlayan bölümün bebeklikte oynanan oyunlar olduğunu tahmin edersiniz heralde. Anne babamdan yardım aldım bu konuda. Gerçi onlar da çoğunu unutmuşlar! Birşeyler söylediler, çoğunu da uydurdular gibime geliyor.
Sizlerden ricam siz de eğer yollarda oyun oynuyorsanız burada paylaşın. Her yazının altında yorum yazma yerlerini göreceksiniz onlardan yararlanabilirsiniz, bana e-mail atabilirsiniz.

En önemlisini unutuyordum az kalsın: Beni böyle blog yapmaya zorlayan, takıldığım yerlerde beni tamamlayan anne ve babama çok teşekkür ediyorum.
Bir de, benden daha iyi bilseler de -şimdilik!- bu blog ve site yapma işinde takıldığım yerler var. Bu konuda da bana yol gösterenler, şunu şöyle yap, bunu böyle yapsan daha iyi olur diye uyaranlar olursa sevinirim.

İyi okumalar diye bitirmiştim, "iyi yolculuklar desem daha iyi olur"muş! Biri öyle dedi.
E, o zaman kırmayalım babayı:

İyi yolculuklar!

Bu arada sizlerle ilk araba deneyimimi de paylaşayım :)




DÜZELTME: Bu arada 12 oldum.